คนป่วยต่อพระพักตร์พระเจ้า

1502มนุษย์ในพันธสัญญาเดิมอดทนต่อความเจ็บป่วยต่อพระพักตร์พระเจ้า เขาหลั่งน้ำตาเพราะความเจ็บป่วยนั้น เขาร้องอ้อนวอนขอการรักษาจากพระองค์ ผู้เป็นเจ้าแห่งชีวิตและความตาย (เทียบ สดด.6:3;38; อสย.38) การเจ็บไข้ได้ป่วยนั้นกลายเป็นหนทางแห่งการกลับใจ การที่พระเจ้าให้อภัยโทษนั้นเป็นการเริ่มการรักษา (เทียบ สดด.32:5; 38:5; 39:9 เทียบ มก. 2:5-12) ประสบการณ์ของชาวอิสราเอล ถือว่าการเจ็บไข้ได้ป่วยผูกโยงกับบาปและความชั่วอย่างซ่อนเร้น และถือว่าความสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าตามธรรมบัญญัติของพระองค์นั้นช่วยรักษาชีวิตไว้ "เพราะว่าเราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ซึ่งได้รักษาให้หาย" (อพย.15:26) อิสยาห์ ผู้เผยพระวจนะรู้โดยสัญชาตญาณว่า ความทุกข์ทรมานมีคุณค่าการไถ่บาปของคนอื่น (เทียบ อสย.53:11) และท้ายสุด อิสยาห์ประกาศว่า พระเจ้าจะให้เวลาหนึ่งแก่ศิโยน พระองค์จะทรงอภัยบาปทุกข้อและจะทรงรักษาเยียวยาโรคภัยไข้เจ็บทุกชนิด (เทียบ อสย.33:24)