|
1427พระเยซูเจ้าทรงเรียกให้กลับใจ การเรียกนี้เป็นส่วนสำคัญของการประกาศพระอาณาจักร "เวลาที่กำหนดไว้มาถึงแล้ว พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้แล้ว
จงกลับใจและเชื่อข่าวดีเถิด" (มก.1:15) ในการเทศน์สอนของพระศาสนจักร คำเชื้อเชิญนี้ก่อนอื่นใดหมดมุ่งถึงบรรดาผู้ซึ่งยังไม่รู้จักพระคริสตเจ้าและข่าวดีของพระองค์ดังนั้น
ศีลล้างบาปจึงเป็นสถานที่สำคัญของการกลับใจครั้งแรกและขั้นพื้นฐาน การปฏิเสธความชั่วและการได้รับความรอดนั้น กล่าวคือ การยกบาปทั้งปวงและของประทานแห่งชีวิตใหม่นั้นได้มาโดยอาศัยความเชื่อในข่าวดีและโดยทางศีลล้างบาป (เทียบ
กจ.2:38)
1428การที่พระคริสตเจ้าทรงเรียกร้องให้กลับใจนั้นยังคงต่อเนื่อง ดังก้องซ้ำในชีวิตของบรรดาคริสตชน การกลับใจครั้งที่สองนี้เป็นภาระหน้าที่ต่อเนื่องสำหรับทั้งพระศาสนจักร ซึ่ง
"รวมถึงคนบาปรับเข้าไว้ในอุระ" และซึ่ง"ท่านศักดิ์สิทธิ์ก็จริง แต่ในขณะเดียวกัน ท่านยังต้องชำระล้างตัวท่านเองอยู่เสมอ ท่านจึงต้องกลับใจชดใช้บาปและฟื้นฟูตัวท่านเองขึ้นใหม่อยู่เสมอ" (พระศาสนจักร ข้อ
8;3) ความพยายามที่จะกลับใจนี้ไม่ใช่เพียงเป็นผลงานของมนุษย์เท่านั้น มันเป็นขบวนการเปลี่ยนแปลงของ "หัวใจที่เป็นทุกข์" (สดด.51:19) ได้รับการชักนำโดยพระหรรษทาน
ที่จะตอบสนองความรักเมตตากรุณาของพระเจ้าผู้ได้รักเราก่อน (เทียบ ยน.6:44;12:32; 1ยน.4:10)
1429การกลับใจของนักบุญเปโตรเป็นประจักษ์พยานเรื่องนี้
หลังจากได้ปฏิเสธพระอาจารย์มาแล้วสามครั้ง การที่พระเยซูเจ้าทรงจ้องมองดูด้วยพระเมตตากรุณาอย่างไม่มีขอบเขตนั้นกระตุ้นให้เปโตรหลั่งน้ำตาสำนึกผิด (เทียบ ลก.22:61-62) และภายหลังการกลับเป็นเป็นขึ้นมาของพระเยซูเจ้า เปโตรก็ยืนยันความรักของตนต่อพระองค์สามครั้ง (เทียบ ยน.21:15-17) การกลับใจครั้งที่สองนั้นยังมีมิติร่วมกันด้วย สิ่งซึ่งปรากฏในการเรียกขององค์พระผู้เป็นเจ้าต่อพระศาสนจักรทั้งมวลคือ "จงกลับใจเถิด" (วว.2:5,16)
นักบุญอัมโบรส กล่าวถึงการกลับใจทั้งสองครั้งนี้ว่า "มีน้ำและน้ำตาในพระศาสนจักร กล่าวคือ น้ำแห่งศีลล้างบาปและน้ำตาแห่งการใช้โทษบาป" (EP 41,12; PL 16,1116B)
|
