|
1213ศีลล้างบาปศักดิ์สิทธิ์เป็นพื้นฐานของชีวิตทั้งหมดของคริสตชน คือเป็นประตูนำเข้าสู่ชีวิตในพระจิตเจ้า (เทียบ สังคายนาแห่งฟลอเรนซ์ DS 1314)
และเป็นประตูซึ่งเปิดเข้าไปรับศีลศักดิ์สิทธิ์อื่นๆ โดยอาศัยศีลล้างบาป เราได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากบาปและเกิดใหม่ เป็นบุตรพระเจ้า เรากลายเป็นสมาชิกของพระคริสตเจ้า
เข้าสังกัดในพระศาสนจักรและมีส่วนร่วมในพันธกิจของพระศาสนจักร "ศีลล้างบาปคือศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการรับชีวิตใหม่โดยน้ำและพระวาจา" (กฎหมาย 204.1; 849)
1. ศีลศักดิ์สิทธิ์นี้เรียกว่าอะไร?
1214ศีลศักดิ์สิทธิ์นี้เรียกว่าศีลล้างบาป จากพิธีที่สืบทอดต่อกันมา การล้าง "baptizein" ในภาษากรีก หมายถึง"การจุ่ม" ลงไปในน้ำ
เป็นสัญลักษณ์ของการฝังผู้เรียนคำสอนในการสิ้นพระชนม์ของพระคริสตเจ้า ซึ่งเขากลับเป็นขึ้นมาจากความตายพร้อมกับพระองค์ เสมือนเป็น "สิ่งสร้างใหม่" (2คร.5:17; กท.6:15)
1215ศีลศักดิ์สิทธิ์นี้ยังเรียกว่า "เป็นการล้างที่ทำให้เราเกิดใหม่และได้รับการฟื้นฟูโดยพระจิต-เจ้า" (ทต.3:5)
เนื่องจากว่ามีความหมายและทำให้การเกิดใหม่จากน้ำและพระจิตเจ้านั้นเป็นจริง หากปราศจากสิ่งนี้ไม่มีใคร "สามารถเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าได้" (ยน.3:5)
1216"การชำระนี้เรียกว่าการรู้แจ้งเห็นจริง เพราะว่า บรรดาผู้ซึ่งได้รับคำสอนนี้ก็ได้รับความรู้ความสว่างในสติปัญญา..." (นักบุญจัสติน)
เนื่องจากว่า ได้รับพระวาจาในศีลล้างบาป "แสงสว่างแท้จริง... ซึ่งส่องสว่างแก่มนุษย์ทุกคน" (ยน.1:9) ผู้รับศีลล้างบาป "หลังจากได้รับความสว่าง" (ฮบ.10:32) ก็กลายเป็น "บุตรแห่งความสว่าง" (1ธส.5:5) และเขาเองเป็น "ความสว่าง" (อฟ.5:8)
ศีลล้างบาปนั้นเป็นพระพรที่งดงามและสง่าที่สุดของพระเจ้า... เราเรียกว่าเป็น พระพร
พระหรรษทาน การเจิม การรู้แจ้งเห็นจริง ชุดอมตะ การชำระศักดิ์สิทธิ์ แหล่งให้กำเนิดใหม่ ตราและของขวัญที่มีค่าที่สุด เราเรียกว่าเป็นพระพร เนื่องจากว่าได้ให้แก่ผู้ซึ่งไม่มีสิ่งใด เป็นพระหรรษทาน เพราะว่าได้ขยายกว้างมากขึ้นให้แก่ผู้ทำผิด เป็นศีลล้างบาป เพราะว่าได้มีการฝังบาปไว้ในน้ำ เป็นการเจิม เพราะว่าศักดิ์สิทธิ์และเป็นของสูง (เป็นเช่นนั้นกับผู้ซึ่งได้รับการเจิม) เป็นการรู้แจ้งเห็นจริง เพราะว่าเป็นแสงสว่างสุกใส เป็นชุดสวมใส่ เพราะว่าปกคลุมความอับอายขายหน้าของเรา เป็นการชำระศักดิ์สิทธิ์ เพราะว่าชำระล้างเรา เป็นตรา เพราะว่าพิทักษ์รักษาเรา และเป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นเจ้าของพระเจ้า (บทเทศน์ของนักบุญเกรโกรีแห่งนาเซียน)
|
