|
1187พิธีกรรมเป็นงานของพระคริสตเจ้าทั้งครบ ทั้งศีรษะและพระกาย สมณสงฆ์ของเราทรงฉลองพิธีกรรมแห่งสวรรค์อย่างไม่ขาดตอน พร้อมกับพระมารดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า
บรรดาอัครธรรม-ทูต นักบุญทั้งหลายและมนุษย์จำนวนมากที่ได้เข้าไปในพระราชัยแล้ว
1188ในการฉลองพิธีกรรมนั้น ที่ประชุมทั้งมวลเป็นผู้ทำหน้าที่ทางพิธีกรรมตามหน้าที่ของแต่ละคน อาศัยศีลล้างบาป ทำให้ทุกคนมีส่วนในศักดิ์สงฆ์อยู่ในพระกายทั้งครบของพระคริสตเจ้า
แต่ผู้มีความเชื่อบางคนได้รับแต่งตั้งโดยอาศัยศีลบรรพชาเพื่อเป็นตัวแทนพระคริสตเจ้าเสมือนศีรษะของพระกายนี้
1189การฉลองทางพิธีกรรมนำเอาเครื่องหมายและสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างโลกมาใช้ (เทียน น้ำ ไฟ) กับชีวิตมนุษย์ (การล้าง การเจิม การหักปัง)
และกับประวัติศาสตร์แห่งความรอด (พิธีปัสกา) องค์ประกอบทางจักรวาล พิธีของมนุษย์และท่าทางที่นำเราให้คิดถึงพระเจ้า กลายเป็นผู้นำกิจกรรมของพระคริสตเจ้า ซึ่งนำความรอดและการทำให้ศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ความเชื่อของเราสมบูรณ์ขึ้น
ด้วยพลานุภาพของพระจิตเจ้า
1190วจนพิธีกรรมเป็นส่วนที่ทำให้การฉลองครบสมบูรณ์ พระวาจาของพระเจ้าซึ่งมีผู้ประกาศออกไปจึงมีความหมาย และเมื่อผู้ฟังตอบสนองด้วยความเชื่อ
1191การร้องเพลงและดนตรีนั้นเกี่ยวเนื่องกันอย่างแนบแน่นกับกิจการทางพิธีกรรม เกณฑ์การใช้ที่ถูกต้องนั้นได้แก่ ความงดงามที่แสดงออกมาในการอธิษฐาน
การมีส่วนร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันของที่ประชุมและลักษณะที่ศักดิ์สิทธิ์ของการฉลอง
1192รูปศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่ในวัดและในบ้านของเรามีหน้าที่กระตุ้นและหล่อเลี้ยงความเชื่อของเราในธรรม- ล้ำลึกของพระคริสตเจ้า
เรากราบไหว้พระโดยทางรูปภาพของพระคริสตเจ้าและผลงานแห่งความรอดของพระองค์ เราให้ความเคารพบุคคลต่างๆ ซึ่งรูปภาพเป็นตัวแทน โดยทางรูปศักดิ์สิทธิ์ของพระมารดาพระเจ้า ของบรรดาเทวดาและนักบุญทั้งหลายถ
1193วันอาทิตย์ "วันของพระเจ้า" เป็นวันสำคัญของการฉลองศีลมหาสนิท เนื่องจากว่าเป็นวันของการกลับเป็นขึ้นมา เป็นวันของการชุมนุมทางพิธีกรรมที่สูงค่า
เป็นวันของครอบครัวคริสตชน เป็นวันแห่งความปิติและการพักผ่อนจากการทำงาน "เพราะวันอาทิตย์เป็นรากและแก่นของปีพิธีกรรมทั้งหมด" (พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ ข้อ 106)
1194พระศาสนจักร "ยังนำธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้ามาตีแผ่ตลอดเวลาทั้งปี ตั้งแต่การรับเอาเนื้อหนังมาเป็นมนุษย์และวันประสูติ จนถึงวันเสด็จขึ้นสวรรค์ วันสมโภชพระจิตเจ้า
และวันที่เราหวังและคอยให้พระองค์เสด็จกลับมา" (พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ ข้อ 102.2)
1195พระศาสนจักรบนแผ่นดินโลกสำแดงประจักษ์ว่าตนรวมเป็นหนึ่งเดียวกับพิธีกรรมแห่งฟ้าสวรรค์โดยการรำลึกถึงนักบุญ โดยรำลึกถึงพระมารดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าเป็นลำดับแรก
ต่อมาบรรดาอัคร-ธรรมทูต บรรดามรณสักขี และนักบุญองค์อื่นๆ ในวันที่กำหนดไว้ของปีพิธีกรรม พระศาสนจักรถวายพระสิริแด่พระคริสตเจ้า เพราะว่า พระองค์ได้ทำให้เกิดความรอดสำเร็จในบรรดาสมาชิกที่ได้รับพระสิริ
แบบอย่างของพวกเขาให้กำลังใจพระศาสนจักรในการเดินทางสู่พระบิดาเจ้า
1196บรรดาผู้มีความเชื่อที่สวดทำวัตรนั้นรวมเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้า มหาปุโรหิตของเรา โดยอาศัยการสวดบทสดุดี การรำพึงพระวาจาของพระเจ้า
บทเพลงสรรเสริญและการอวยพรเพื่อจะได้ติดต่อกับการอธิษฐานที่ไม่หยุดยั้งและสากลของพระองค์ ซึ่งถวายเกียรติแด่พระบิดาและวอนขอพรของพระจิตเจ้าเหนือโลกทั้งมวล
1197พระคริสตเจ้าทรงเป็นวิหารแท้จริงของพระเจ้า "สถานที่ซึ่งพระสิริของพระองค์ประทับอยู่" บรรดาคริสตชนก็กลายเป็นวิหารของพระจิตโดยอาศัยพระหรรษทานของพระเจ้า
ศิลาที่มีชีวิต ซึ่งสร้างพระศาสนจักรขึ้นมา
1198พระศาสนจักรมีความต้องการสถานที่ซึ่งชุมชนสามารถมาชุมนุมกันในภาวะเงื่อนไขบนแผ่นดินโลก วัดที่แลเห็นได้ของเรา สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เป็นฉายาของนครศักดิ์สิทธิ์
กรุงเยรูซาเล็มแห่งฟ้าสวรรค์ซึ่งเรากำลังเดินทางมุ่งหน้าไปเสมือนผู้จาริกแสวงบุญ
1199พระศาสนจักรฉลองคารวกิจในที่ชุมชนแด่พระสิริของพระตรีเอกภาพในวัดต่างๆเหล่านี้ ฟังพระวาจาของพระเจ้าและร้องเพลงสรรเสริญ ยกการอธิษฐานขึ้นเบื้องบน
และถวายเครื่องบูชาของพระคริสต-เจ้าผู้ประทับอยู่ท่ามกลางที่ประชุมโดยทางศีลศักดิ์สิทธิ์ นอกเหนือจากนี้ วัดต่างๆ เหล่านี้เป็นสถานที่สำหรับฟื้นฟูจิตใจและอธิษฐานส่วนตัว
|
