|
1021ความตายทำให้ชีวิตมนุษย์จบลง ในฐานะเป็นช่วงเวลาที่เปิดไว้สำหรับการต้อนรับหรือการสลัดทิ้งพระหรรษทานของพระเจ้าที่สำแดงให้ประจักษ์อยู่ในพระคริสต์ (เทียบ 2ทธ.1:9-10)
พันธสัญญาใหม่พูดถึงการพิพากษาส่วนใหญ่ จากมุมมองของการได้พบกับพระคริสต์เป็นครั้งสุดท้าย เมื่อพระองค์เสด็จมาเป็นครั้งที่สอง แต่ก็ยืนยันไว้หลายวาระด้วย ถึงการประทานบำเหน็จในทันทีหลังการตายของแต่ละคน แล้วแต่กิจการกุศลที่กระทำไว้ และความเชื่อของบุคคลผู้นั้น นิทานเปรียบเทียบเรื่องคนขอทานที่ชื่อลาซารัส และพระวาจาของพระคริสต์บนไม้กางเขนที่ตรัสแก่ผู้ร้ายคนดี ตลอดจนข้อความตอนอื่นๆ อีกหลายตอนในพันธสัญญาใหม่ ก็พูดถึงชะตากรรมสุดท้ายของวิญญาณ ที่อาจแตกต่างไปสำหรับแต่ละคน (เทียบ ลก.16:22; 23:43; มธ.16:26; 2คร.5:8; ฟป.1:23; ฮบ.9:27; 12:23)
1022มนุษย์แต่ละคนได้รับค่าตอบแทนนิรันดร ในวิญญาณอันอมตะของตน ในทันทีที่ตายในการพิพากษาเฉพาะตัว ซึ่งอ้างถึงชีวิตของบุคคลผู้นั้นในส่วนที่เกี่ยวกับพระคริสต์
โดยอาจจะให้ไปผ่านการชำระให้บริสุทธิ์เสียก่อน (DS 857-858) หรือให้เข้าสู่ความบรมสุขแห่งสวรรค์ในทันที หรือมิฉะนั้นก็ให้ลงนรกไปในทันใดตลอดกาล
เมื่อสายัณห์กาลแห่งชีวิตเรามาถึง เราจะถูกพิพากษาจากแง่ของความรัก (น.ยอห์น แห่งไม้กางเขน Dichos 64)
|
