|
992การคืนชีพของบรรดาผู้ตาย ได้รับการเผยแสดงจากพระเจ้า ไปทีละน้อยตามขั้นตอนแก่ประชากรของพระองค์ ความหวังในการคืนชีพของร่างกายผู้ตาย
กำหนดขึ้นให้เป็นผลสืบ-เนื่องในเนื้อหาอย่างแท้จริงของความเชื่อ ถึงพระเจ้าผู้ทรงสร้างมนุษย์ทั้งตัวตนทั้งวิญญาณและกาย พระผู้สร้างฟ้าและดิน
ยังเป็นองค์พระผู้ธำรงพันธสัญญากับอับราฮัมและลูกหลานของเขาไว้อย่างสัตย์ซื่ออีกด้วย ในมุมมองสองด้านนี้แหละที่ความเชื่อในการคืนชีพจะเริ่มแสดงออก เมื่อต้องเผชิญกับความทุกข์ยาก มรณสักขีมัคคาบีได้ยืนยันความเชื่อว่า
พระมหากษัตริย์ผู้ครองโลกนี้จะทรงโปรดให้เราคืนชีพ เพื่อได้รับชีวิตนิรันดร เราผู้ยอมตาย เพื่อเห็นแก่บัญญัติของพระองค์ (2มคบ.7:9) ยอมตายด้วยน้ำมือของมนุษย์
โดยยึดมั่นในพระเจ้าด้วยความหวังว่าจะได้รับการคืนชีพจากพระองค์ ยังดีเสียกว่า (2มคบ.7:14)
993พวกฟาริสีและผู้คนร่วมสมัยของพระเยซูเป็นจำนวนมากหวังที่จะได้กลับคืนชีพ พระเยซูเจ้าทรงสอนเรื่องนี้อย่างหนักแน่นมั่นคง ทรงตอบโต้พวกสะดูสีที่ปฏิเสธเรื่องนี้ว่า
"ท่านคิดผิดไปแล้วมิใช่หรือ เพราะไม่เข้าใจพระคัมภีร์และไม่รู้จักพระอานุภาพของพระเจ้า" (มก.12:24) ความเชื่อในการคืนชีพ
มีพื้นฐานอยู่ที่ความเชื่อในพระเจ้า ซึ่ง "พระองค์มิใช่พระเจ้าของผู้ตาย แต่เป็นพระเจ้าของผู้เป็น" (มก.12:27)
994แต่ยังมีมากกว่านั้น พระเยซูเจ้าทรงเชื่อมโยงความเชื่อในการกลับคืนชีพเข้ากับพระองค์เอง "เราคือผู้บันดาลให้กลับเป็นขึ้นมาและเป็นชีวิต" (ยน.11:25)
พระเยซูเจ้าพระองค์เอง คือผู้ที่จะทรงโปรดให้ผู้ที่ได้เชื่อในพระองค์ และได้รับประทานพระกายและดื่มพระโลหิตของพระองค์ (เทียบ ยน.5:24-25; 6:40,54) ได้ฟื้นคืนชีพในวันสุดท้าย
พระองค์ได้ประทานเครื่องหมายและหลักประกันนับแต่บัดนี้แล้ว โดยการคืนชีพให้แก่ผู้ตายบางคน (เทียบ มก.5:21-42; ลก.7:11-17; ยน.11) ซึ่งเท่ากับประกาศล่วงหน้าถึงการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์เอง ซึ่งอย่างไรก็ตาม
ย่อมเกิดขึ้นในอีกระดับหนึ่ง พระเยซูเจ้าตรัสถึงเหตุการณ์หนึ่งเดียวอันไม่มีเหตุการณ์ใดเสมอเหมือนนี้ ในลักษณะแห่ง "เครื่องหมายของประกาศกโยนาห์" (มธ.12:39)
และหมายสำคัญแห่งพระวิหาร ซึ่งเป็นการประกาศถึงการกลับคืนชีพของพระองค์ ในวันที่สามหลังจากถูกปลงพระชนม์แล้ว
995การเป็นประจักษ์พยานถึงพระคริสต์ คือการเป็น "พยานว่าพระคริสต์ได้ทรงคืนพระชนม์แล้ว" (กจ.1:22) "ได้รับประทานและดื่มกับพระองค์
เมื่อพระองค์ทรงกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย" (กจ.10:41) ความหวังของคริสตชนในการกลับคืนชีพนั้น ล้วนเด่นชัดขึ้นมาจากการได้พบกับพระคริสต์หลายครั้ง เมื่อทรงฟื้นคืนพระชนม์แล้ว เราจะกลับคืนชีพเหมือนพระองค์ ร่วมกับพระองค์
และโดยอาศัยพระองค์
996ตั้งแต่ต้นมาแล้ว ความเชื่อของคริสตชนในเรื่องการกลับคืนชีพได้ประสบกับความไม่เข้าใจและการคัดค้านมากมาย (เทียบ กจ.17:32; 1คร.15:12-13)
"ไม่มีจุดใดเลยที่ความเชื่อของคริสตชนจะประสบกับความขัดแย้งมากเท่ากับในเรื่องการคืนชีพของเนื้อหนัง" (น.ออกัสติน En. in Ps. 88,2,5:PL 37,1134) โดยทั่วไปแล้ว ก็จะเป็นที่ยอมรับกันว่า
หลังความตายชีวิตของบุคคลผู้เป็นมนุษย์จะดำเนินต่อไปในภาวะจิต แต่จะให้เชื่อได้อย่างไรว่า ร่างกายที่ต้องตายอย่างเห็นได้ชัดเช่นนี้ จะสามารถกลับเป็นขึ้นมาสู่ชีวิตนิรันดรได้อีก
ผู้ตายกลับเป็นขึ้นมาได้อย่างไร
997"การกลับเป็นขึ้นมา" คืออะไร? ในความตาย อันเป็นการแยกจากกันของวิญญาณและกาย ร่างกายของมนุษย์จะเปื่อยเน่าไป ในขณะที่วิญญาณของคนๆ นั้นจะไปพบพระเจ้า
โดยอยู่ในสภาพรอคอยที่จะได้กลับไปรวมอยู่กับร่างของตนในพระสิริโรจนา พระเจ้า -ด้วยสรรพานุภาพของพระองค์- ก็จะทรงคืนชีวิตอันปราศจากการเน่าเปื่อยให้แก่ร่างกายของเราในที่สุด โดยให้กายรวมเข้ากับวิญญาณ ทั้งนี้
โดยอาศัยอำนาจจากการฟื้นคืนชีพของพระเยซู
998ใครเล่าจะเป็นผู้ที่ได้คืนชีพ? มนุษย์ทุกคนที่ได้ตายไปแล้ว "บรรดาผู้ที่ได้ประพฤติดี ก็ฟื้นขึ้นสู่ชีวิต บรรดาผู้ที่ได้ประพฤติชั่ว ก็จะฟื้นขึ้นสู่การลงนรก"
(ยน.5:29)
999อย่างไร? พระคริสต์ทรงคืนชีพพร้อมด้วยพระกายของพระองค์เอง "จงดูมือและเท้าของเรา เป็นเราเองจริงๆ" (ลก.24:39) แต่พระองค์มิได้เสด็จกลับมาสู่ชีวิตบนแผ่นดิน
ในทำนองเดียวกัน ในองค์พระคริสต์ "ทุกคนจะกลับเป็นขึ้นมาพร้อมกับกายของตนเองอย่างที่มีอยู่ในปัจจุบัน" แต่กายนี้ "จะได้รับการเปลี่ยนแปลงให้เป็นกายอันทรงพระสิริของพระองค์"
(ฟป.3:21) คือเป็น "กายวิญญาณ" (1คร.15:44)
"บางคนอาจถามว่า คนตายจะกลับคืนชีพได้อย่างไร? เขาจะกลับมีร่างกายแบบไหน? ช่างโง่จริง เมล็ดที่ท่านหว่านลงไปนั้น จะมีชีวิตใหม่ได้อย่างไรถ้าไม่ตายเสียก่อน
เมล็ดข้าวสาลีหรือเมล็ดพืชอย่างอื่นที่ท่านหว่านลงไปนั้นเป็นเพียงเมล็ดมิใช่ลำต้นที่จะงอกขึ้น สิ่งที่หว่านลงไปนั้นเน่าเปื่อย แต่สิ่งที่กลับคืนชีพนั้นไม่เน่าเปื่อยอีก เพราะธรรมชาติที่น่าเปื่อยได้ของเรานี้
จะต้องสวมใส่ความไม่เน่าเปื่อย และธรรมชาติที่ต้องตายนี้ จะต้องสวมใส่ความไม่รู้จักตาย" (1คร.15:35-37; 42:42,53)
1000คำว่า "อย่างไร" นี้ สูงเกินจินตนาการและความเข้าใจของเรา จะเข้าถึงได้ก็แต่ในความเชื่อเท่านั้น
แต่การที่เรามีส่วนร่วมในศีลมหาสนิท ก็เป็นการให้เราได้ลิ้มรสล่วงหน้าแล้วถึงการเปลี่ยนแปลงแห่งกายเราโดยพระคริสต์
เช่นเดียวกับปังซึ่งเป็นผลมาจากดิน หลังจากได้รับการอวยพระพรพระเจ้าแล้ว ก็มิใช่ปังธรรมดาอีกต่อไป แต่เป็นศีลมหาสนิทซึ่งประกอบด้วยสองสิ่ง สิ่งหนึ่งเป็นของแผ่นดิน
อีกสิ่งหนึ่งเป็นของสวรรค์ ในทำนองเดียวกัน กายของเราซึ่งมีส่วนร่วมในศีลมหาสนิท ก็ไม่เปื่อยเน่าอีกต่อไป ในเมื่อมีความหวังที่จะได้กลับเป็นขึ้นมา (น.อีเรเน Adv. haeres.4,18,4-5: PG 7/1, 1028-1029)
1001เมื่อใด แน่นอน "ในวันสุดท้าย" "เมื่อสิ้นโลก" (ยน.6:39-40,44,45; 11:24 พระศาสนจักรข้อ 48.3) จริงแท้
การคืนชีพของผู้ตายมีความเกี่ยวพันอย่างใกล้ชิดกับการเสด็จกลับมาในโรจนาการของพระคริสต์
ด้วยว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จลงมาจากสวรรค์ตามพระบัญชา เมื่อมีเสียงอัครเทวดาและเสียงแตรของพระเจ้า บรรดาผู้ตายในพระคริสตเจ้าจะกลับคืนชีพก่อน (1ธส.4:16)
การคืนชีพพร้อมกับพระคริสตเจ้า
1002หากเป็นความจริงที่ว่า
พระคริสต์ทรงโปรดให้เรากลับคืนชีพ "ในวันสุดท้าย" ก็เป็นความจริงเช่นกันที่ว่า -จะโดยวิธีใดก็ตาม- เราได้กลับเป็นขึ้นมาแล้วพร้อมกับพระคริสต์ จริงแท้ -เดชะพระจิตเจ้า- ชีวิตคริสตชนก็เป็นการมีส่วนร่วมในการสิ้นพระชนม์ และในการกลับคืนชีพของพระคริสต์ ตั้งแต่บัดนี้ บนแผ่นดินนี้แล้ว
ในศีลล้างบาป ท่านทั้งหลายได้ถูกฝังพร้อมกับพระคริสตเจ้า และกลับคืนชีพพร้อมกับพระองค์ อาศัยความเชื่อในพระเดชานุภาพของพระเจ้า
ผู้ทรงบันดาลให้พระคริสตเจ้ากลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย ถ้าท่านทั้งหลายได้กลับคืนชีพพร้อมกับพระคริสตเจ้าแล้ว ก็จงใฝ่หาแต่สิ่งที่อยู่เบื้องบนเถิด ณ ที่นั้น พระคริสตเจ้าประทับเบื้องขวาของพระเจ้า (คส.2:12; 3:1)
1003เมื่อได้เป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสต์โดยอาศัยศีลล้างบาป ผู้มีความเชื่อทั้งหลายก็ได้มีส่วนร่วมแล้วอย่างแท้จริง กับชีวิตในสวรรค์ของพระคริสต์ผู้ฟื้นคืนพระชนม์
แต่ชีวิตนั้น "ก็ซ่อนอยู่กับพระคริสตเจ้าในพระเจ้า" (คส.3:3) "พระองค์โปรดให้เรากลับคืนชีพพร้อมกับพระคริสตเยซู โปรดให้เรามีที่นั่งในสวรรค์พร้อมกับพระองค์ท่าน" (อฟ.2:6)
เมื่อเราได้รับอาหารจากพระกายของพระองค์ในศีลมหาสนิท เราก็เป็นส่วนหนึ่งแห่งพระกายของคริสต์แล้ว เมื่อเรากลับเป็นขึ้นมาในวันสุดท้าย เราก็จะ "ปรากฏพร้อมกับพระองค์ ในพระสิริรุ่งโรจน์ด้วย" (คส.3:4)
1004ในระหว่างที่รอวันนั้น กายและวิญญาณของผู้มีความเชื่อ ก็ได้มีส่วนร่วมอยู่แล้วในศักดิ์ศรีของการเป็น "ของพระคริสต์"
ซึ่งเรียกร้องให้ต้องเคารพต่อร่างกายของตนเอง แต่ก็ต้องเคารพต่อร่างกายของผู้อื่นด้วย โดยเฉพาะเมื่อเขาเจ็บปวดทรมาน
ร่างกายมีไว้สำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า และองค์พระผู้เป็นเจ้ามีไว้สำหรับร่างกาย พระเจ้าผู้ทรงปลุกองค์พระผู้เป็นเจ้าให้ทรงกลับคืนพระชนมชีพจะทรงปลุกเราให้กลับคืนชีพ
ด้วยพระอานุภาพของพระองค์เช่นเดียวกัน ท่านไม่ทราบหรือว่า ร่างกายของท่านเป็นส่วนประกอบพระวรกายของพระคริสตเจ้า ท่านจึงไม่เป็นเจ้าของของตนเอง เพราะฉะนั้นท่านจงใช้ร่างกายของท่านถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าเถิด
(1คร.6:13-15,19-20)
|
