|
678ตามแบบอย่างของประกาศกทั้งหลาย และนักบุญยอห์น บัปติสต์ พระเยซูเจ้าได้ทรงประกาศในการเทศนาสั่งสอนของพระองค์ ถึงการพิพากษาในวันสุดท้าย (เทียบ ดนล.7:10;
ยอล.3-4; มลค.3:19; มธ.3:7-12) เมื่อถึงตอนนี้ ความประพฤติของแต่ละคนและความลับในหัวใจ จะถูกนำมาตีแผ่ในความสว่าง (เทียบ มก.12:38-40; ลก.12:1-3; ยน.3:20-21; รม.2:16; 1คร.4:5) และแล้วผู้มีความผิดที่ไม่ยอมเชื่อ
และไม่ใส่ใจใยดีในพระหรรษทานที่พระเจ้าประทานมา จะถูกตัดสินให้ลงนรก (เทียบ มธ.11:20-24; 12:41-42) ทัศนคติที่มีต่อเพื่อนมนุษย์ จะเผยให้เห็นการต้อนรับหรือการปฏิเสธพระหรรษทานและความรักของพระเจ้า (เทียบ มธ.5:22; 7:1-5)
พระเยซูจะตรัสในวันสุดท้ายว่า "ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง ท่านก็กำลังทำสิ่งนั้นต่อเรา" (มธ.25:40)ถ
679พระคริสต์คือผู้เป็นเจ้าแห่งชีวิตนิรันดร สิทธิอันสมบูรณ์ที่จะวินิจฉัยตัดสินอย่างเด็ดขาด ทั้งกิจการและจิตใจของมนุษย์ทั้งหลายเป็นของพระองค์ ในฐานะที่ทรงเป็นพระผู้ไถ่โลก
พระองค์ทรงได้รับสิทธิอันนี้มาโดยอาศัยมหากางเขน ด้วยเหตุนี้ พระบิดาจึงทรงมอบหมาย "การพิพากษาทั้งหมดแก่พระบุตร" (ยน.5:22) อนึ่ง พระบุตรมิได้เสด็จมาเพื่อพิพากษาตัดสิน แต่เพื่อช่วยให้รอด
และเพื่อประทานชีวิตซึ่งอยู่ในพระองค์ (เทียบ ยน.3:17;5:26) เพราะการปฏิเสธพระหรรษทานในชีวิตนี้ต่างหาก ที่แต่ละคนเป็นผู้พิพากษาตัดสินตนของตนเอง
ได้รับผลตอบแทนแล้วแต่กิจกรรมของตน และสามารถแม้กระทั่งลงนรกไปชั่วนิรันดร์ โดยการปฏิเสธพระจิตแห่งความรัก (เทียบ ยน.3:18; 12:48; มธ.12:32;1คร.3:12-15; ฮบ.6:4-6; 10:26-31)
|
