|
571ธรรมล้ำลึกแห่งปัสกาเกี่ยวกับการถูกตรึงกางเขนและการฟื้นคืนพระชนมชีพของพระคริสต-เจ้า มีความสำคัญระดับศูนย์กลางแห่งข่าวดี ซึ่งบรรดาอัครสาวก -และพระศาสนจักรในระยะต่อมา-
จักต้องประกาศให้โลกได้ทราบ แผนการของพระเจ้าในการช่วยมนุษย์ให้รอดได้สำเร็จไป "ในครั้งนั้นเพียงครั้งเดียว" (ฮบ.9:26) ด้วยการสิ้นพระชนม์เพื่อการไถ่บาปมนุษย์ขององค์พระบุตรคือพระคริสตเยซู
572พระศาสนจักรยังคงซื่อตรงต่อ "การตีความหมายของพระธรรมคัมภีร์ทั้งหมด" ซึ่งพระเยซูเจ้าได้ประทานไว้ด้วยพระองค์เอง ทั้งก่อนและหลังปัสกาของพระองค์
"พระคริสตเจ้าจำเป็นต้องทนทรมานเช่นนี้ เพื่อจะเข้าไปรับพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์มิใช่หรือ?" (ลก.24:26-27,44-45) การรับทรมานของพระเยซูมีรูปลักษณ์เป็นประวัติศาสตร์ในเชิงรูปธรรม
จากข้อเท็จจริงที่ว่าพระองค์ได้ถูก "บรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะและธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ" ผู้ที่มอบพระองค์ "ให้คนต่างชาติสบประมาทเยาะเย้ย โบยตี และนำไปตรึงกางเขน" (มก.8:31 มธ.20:19)
573ความเชื่อจึงควรจะพยายามเพ่งพิจารณาเหตุการณ์ในการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู ซึ่งถ่ายทอดมาอย่างสัตย์ซื่อโดยพระวรสาร (เทียบ การเผยของพระเป็นเจ้า ข้อ 19)
และได้รับการอธิบายให้กระจ่างจากแหล่งที่มาอื่นๆ เชิงประวัติศาสตร์ เพื่อให้เข้าใจความหมายของการไถ่กู้ให้ดีขึ้น
|
