โดยสรุป

413"พระเจ้ามิได้ทรงสร้างความตาย พระองค์มิได้ทรงยินดีในการสูญเสียสิ่งมีชีวิต... เพราะความริษยาของปีศาจต่างหาก ที่ความตายได้เข้ามาสู่โลก" (ปชญ.1:13, 2:24)

414ซาตานหรือปีศาจ และผีร้ายอื่นๆ เป็นเทพที่ได้ตกในบาป  เพราะได้ปฏิเสธอย่างเสรีที่จะรับใช้พระเจ้าและแผนการของพระองค์ การเลือกของพวกมันที่จะต่อต้านพระเจ้า เป็นไปอย่างเด็ดขาด มันพยายามจะเกณฑ์มนุษย์เข้ามาเป็นพรรคพวกในการแข็งข้อของมันต่อพระเจ้า

415"มนุษย์ ซึ่งได้รับการสถาปนาจากพระเจ้าให้อยู่ในความชอบธรรม เมื่อถูกล่อลวงโดยปีศาจเจ้าเล่ห์ ตั้งแต่แรกเริ่มประวัติศาสตร์ ได้ละเมิดกฎการใช้เสรีภาพแห่งตน โดยการยืนขึ้นแข็งข้อต่อพระเจ้า และปรารถนาจะไปให้ถึงจุดหมายปลายทางของตนโดยไม่ต้องพึ่งพระเจ้า" (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ 13.1)

416เพราะบาปของตน อาดัม ในฐานะที่เป็นมนุษย์คนแรก ได้สูญเสียศักดิ์สิทธิภาพและความชอบธรรมดั้งเดิมที่เขาได้รับมาจากพระเจ้า มิเพียงสำหรับตนเอง แต่สำหรับมนุษย์ทุกคน

417อาดัมและเอวาได้ถ่ายทอดธรรมชาติมนุษย์ที่บาดเจ็บจากบาปแรกของตน และดังนั้นจึงหมดสิทธิ์ที่จะได้รับความศักดิ์สิทธิ์และความชอบธรรมดั้งเดิม ให้แก่เชื้อสายพงศ์พันธุ์ของเขาทั้งสอง    การหมดสิทธิ์อันนี้คือสิ่งที่เรียกว่า "บาปกำเนิด"

418ผลสืบเนื่องมาจากบาปต้นกำเนิด ก็คือธรรมชาติมนุษย์อ่อนพลังลงไป จมอยู่ในอวิชชาความทุกข์-ทรมาน และอยู่ใต้อำนาจแห่งความตาย และมีความโน้มเอียงไปทางบาป (ความโน้มเอียงนี้เรียกว่า ราคะตัณหา)

419"ดังนั้น เราจึงยึดถือ - ร่วมกับสภาสังคายนาสากลแห่งเตรนท์ - ว่าบาปกำเนิดได้รับการถ่ายทอดมากับธรรมชาติมนุษย์ "มิใช่โดยการลอกเลียน แต่โดยการแพร่กระจายออกไป" และดังนั้น บาปกำเนิดจึง "เป็นของแต่ละคนโดยเฉพาะ" (พระสันตะปาปา เปาโล ที่ 6 CPG16)

420ชัยชนะของพระคริสต์เหนือบาปให้คุณประโยชน์แก่เรา ซึ่งมีค่ายิ่งกว่าสิ่งที่บาปได้ฉกชิงเอาไปจากเราเสียอีก "ที่ใดบาปทวีขึ้น ที่นั่นพระหรรษทานก็ยิ่งทวีขึ้นมากกว่า" (รม.5:20)

421สำหรับความเชื่อของคริสตชน โลกนี้ได้รับการวางรากฐานขึ้นมา และยังคงได้รับการรักษาไว้ด้วยความรักของพระผู้สร้าง โลกได้ตกไปอยู่ใต้สภาพการเป็นทาสของบาปนั้นแน่นอน  แต่พระคริสต์ -อาศัยไม้กางเขนและการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์- ได้ทรงทำลายอำนาจของปีศาจเจ้าเล่ห์ และได้ทรงปลดปล่อยโลกให้เป็นอิสระแล้ว..." (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ข้อ 2.2)