พระองค์มิได้ทรงละทิ้งมนุษย์ไว้ให้ตกอยู่ใต้อำนาจแห่งความตาย

410หลังจากที่ตกในบาปแล้ว มนุษย์ก็มิได้ถูกพระเจ้าทอดทิ้ง ตรงข้าม พระเจ้าทรงเรียกมนุษย์ และแจ้งให้เขาทราบด้วยวิธีการอันล้ำลึกถึงชัยชนะเหนือความชั่วร้าย และการลุกขึ้นมาจากการล้มของมนุษย์ (เทียบ ปฐก.3:9,15) บทปฐมกาลตอนนี้มีชื่อว่า Protoevangelium (first gospel) คือเป็นการเกริ่นประกาศครั้งแรกถึงพระเมสสิยาห์ผู้ไถ่โลก ถึงการต่อสู้ระหว่างงูและสตรี และชัยชนะในที่สุดของเชื้อสายของสตรีดังกล่าว

411ในเรื่องราวตอนนี้ ธรรมประเพณีในคริสตศาสนามองว่าเป็นการประกาศถึง "อาดัมใหม่" ซึ่ง "จากการที่ทรงเชื่อฟังจนสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน" (ฟป.2:8) ก็ได้ทรงชดใช้การไม่ยอมเชื่อฟังของอาดัมอย่างล้นเหลือ (เทียบ 1คร.15:21-22,45; ฟป.2:8; รม.5:19-20) ในด้านอื่น ปิตาจารย์และปราชญ์แห่งพระศาสนจักรเป็นจำนวนมาก ก็ยอมรับว่าสตรีที่กล่าวถึงอยู่ใน Protoevangelium คือมารีอา พระมารดาของพระคริสต์นั้น คือ "เอวาใหม่" เธอเป็นบุคคลแรก และในลักษณะซึ่งไม่มีใครมาเทียบเทียม ที่ได้รับประโยชน์จากชัยชนะของพระคริสต์เหนือบาป กล่าวคือ เธอได้รับการพิทักษ์รักษาไว้ให้พ้นจากมลทินทั้งปวงแห่งบาปกำเนิด และตลอดชีวิตของเธอบนแผ่นดิน เดชะพระหรรษทานของพระเป็นเจ้า เธอมิได้กระทำบาปอันใดเลย ไม่ว่าบาปชนิดใด (เทียบ Ineffabilis Deus: DS 2803 ; DS 1573)

412แต่เพราะเหตุใด พระเจ้าจึงมิได้ทรงยับยั้งมนุษย์คนแรกมิให้ทำบาป? นักบุญเลโอองค์ใหญ่ ตอบว่า "พระหรรษทานอันเหลือที่จะพรรณาของพระคริสต์ได้ให้คุณประโยชน์แก่เรา ซึ่งมีค่ากว่าสิ่งที่ความริษยาของปีศาจได้ฉกชิงไปจากเราเสียอีก" (Sermo 73,4 : PL54,396)  และนักบุญโทมัส อไควนัส ก็กล่าวว่า "ไม่มีสิ่งใดจะมาคอยขัดขวางในเรื่องที่ว่า ธรรมชาติของมนุษย์นั้นได้ถูกกำหนดมาให้ไปสู่จุดหมายปลายทางที่สูงกว่าเดิมหลังการทำบาป จริงอยู่ พระเจ้าทรงอนุญาตให้เหตุร้ายเกิดขึ้น เพื่อจะได้สิ่งดียิ่งใหญ่กว่าเดิมออกมาจากเหตุร้ายนั้น" ดังที่นักบุญเปาโลกล่าวไว้ว่า "ที่ใดบาปทวีขึ้น ที่นั่นพระหรรษทานก็ยิ่งทวีขึ้นมากกว่า" (รม.5:20)     และเพลง "Exsultet" ที่ว่า "โอ ความผิดอันน่ายินดี ซึ่งสมควรจะได้พระผู้ไถ่ผู้ยิ่งใหญ่ถึงปานนี้" (Sth III,1,3 ad 3; เทียบ รม.5:20)