พระผู้ทรงสรรพานุภาพ

268ในบรรดาคุณลักษณะของพระเจ้า มีเพียงพระสรรพานุภาพของพระเจ้าเท่านั้นที่ได้รับการเอ่ยถึงในสัญลักษณ์ การยืนยันข้อนี้ นับว่ามีขอบเขตกว้างไกลอย่างยิ่งสำหรับชีวิตของเรา เราเชื่อว่าพระสรรพานุภาพของพระเจ้านั้นเป็นสากล  เนื่องจากว่าพระเจ้าผู้ได้ทรงสร้างทุกสิ่งขึ้นมาย่อมทรงปกครองทุกสิ่งและทรงสามารถทำได้ทุกอย่าง เปี่ยมด้วยความรัก เพราะพระเจ้าคือพระบิดาของเรา เป็นธรรมล้ำลึก เพราะความเชื่อเท่านั้นจะสามารถพิเคราะห์พระสรรพานุภาพได้ เมื่อ "ฤทธิเดชแสดงออกมา ณ ที่ซึ่งมีความอ่อนแอ" (เทียบ 1คร.1:18)

"สิ่งใดที่พระองค์พอพระทัย พระองค์ก็ทรงกระทำ" (สดด.115:3)

269พระคัมภีร์ยืนยันหลายครั้งหลายครา ถึงพระอานุภาพอันเป็นสากลของพระเจ้า พระองค์ทรงได้รับการขนานพระนามว่า "พระผู้ทรงเดชานุภาพของยาโคบ" (ปฐก.49:24; อสย.1:24) "พระเจ้ายอมโยธา" "พระเจ้าผู้เข้มแข็งและทรงอานุภาพ" (สดด.24:8-10)   มาตรแม้นว่าพระเจ้าทรงสรรพานุภาพ "ในสวรรค์และบนแผ่นดิน" (สดด.135:6) ก็เพราะว่าพระองค์ได้ทรงสร้างสวรรค์และแผ่นดินนั้นขึ้นมาด้วยพระองค์เอง ดังนั้น จึงไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้สำหรับพระองค์ และผลงานของพระองค์ พระองค์จะประทานแก่ผู้ใดก็ได้ สุดแต่จะทรงเห็นชอบ (เทียบ ยรม.27:5; 32:17; ลก.1:37) พระองค์ทรงเป็นเจ้าแห่งจักรวาล ซึ่งพระองค์ทรงวางระเบียบขึ้นไว้ ระเบียบนั้นจึงยังคงนอบน้อมเชื่อฟังและพร้อมจะรับใช้พระองค์ตลอดมา พระเจ้าทรงเป็นเจ้าแห่งประวัติศาสตร์ พระองค์ทรงปกครองใจคน และทรงควบคุมเหตุการณ์ต่างๆ ตามแต่จะทรงเห็นควร "พระอานุภาพอันยิ่งใหญ่ของพระองค์นั้นรับใช้พระองค์อยู่ตลอดเวลา และใครเล่าจะแข็งขืนต่อพลังพระกรของพระองค์ได้" (ปชญ.11:21)

"พระองค์ทรงเวทนาสงสารมนุษย์ทุกคน เพราะทรงสามารถกระทำได้ทุกสิ่ง"

(ปชญ.11:23)

270พระเจ้าทรงเป็นพระบิดาผู้ทรงสรรพานุภาพ พระปิตุภาพและอานุภาพเป็นความสว่างให้แก่กันและกัน   จริงแท้ พระองค์ทรงสำแดงพระสรรพานุภาพในฐานะเป็นบิดาโดยวิธีที่ทรงเอาพระทัยใส่ต่อความต้องการของเรา โดยการทรงรับเราเป็นบุตรบุญธรรมของพระองค์ พระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพตรัสว่า "เราจะเป็นบิดาของเจ้า และเจ้าจะเป็นบุตรและธิดาของเรา" (2คร.6:18) และท้ายที่สุด โดยการประทานพระเมตตาอันหาที่สุดมิได้แก่เรา ด้วยการสำแดงพระอานุภาพถึงจุดสูงสุดในการทรงอภัยบาปอย่างอิสระ

271พระสรรพานุภาพของพระเจ้า มิได้เป็นไปแบบกำหนดเอาเองตามอำเภอใจแต่อย่างใด "ในพระเจ้า พระอานุภาพและพระสารัตถะ น้ำพระทัยและพระภูมิปัญญา พระปรีชาญาณและพระยุติธรรม ล้วนเป็นสิ่งเดียวกันนั้นเอง อย่างที่ว่าไม่มีอะไรในพระอานุภาพของพระเจ้าที่ไม่อยู่ในน้ำพระทัยอันชอบธรรมของพระเจ้า หรือในพระภูมิปัญญาอันเปี่ยมด้วยปรีชาญาณของพระองค์" (น.โทมัส อไควนัส)

ธรรมล้ำลึกแห่งการไร้อานุภาพของพระเจ้าตามที่ปรากฏภายนอก

272ความเชื่อในพระเจ้า พระบิดาผู้ทรงสรรพานุภาพ อาจจะถูกทดลองจากประสบการณ์ด้านความชั่วร้ายและความทุกข์ทรมาน บางครั้ง พระเจ้าอาจดูเหมือนไม่สถิตอยู่ และไม่ทรงสามารถจะห้ามสิ่งร้ายมิให้เกิดขึ้นได้ แต่แล้วพระเจ้าก็ได้ทรงเผยแสดงพระสรรพานุภาพของพระองค์ ในวิธีอันแสนลึกล้ำ โดยการทรงโปรดให้พระบุตรถ่อมพระองค์ลงมาโดยสมัครพระทัย และในการฟื้นคืนชีพของพระบุตร ซึ่งอาศัยการถ่อมพระองค์และการฟื้นคืนชีพนี้ พระบุตรก็ได้ทรงพิชิตความชั่วร้าย พระคริสตเจ้าผู้ถูกตรึงกางเขนจึง "ทรงเป็นทั้งพระ-อานุภาพ และพระปรีชาญาณของพระเจ้า เพราะความโง่เขลาของพระเจ้ายังฉลาดยิ่งกว่าปรีชาญาณของมนุษย์ และความอ่อนแอของพระเจ้าก็ยังเข้มแข็งยิ่งกว่าพละกำลังของมนุษย์" (1คร.1:24-25) การที่โปรดให้พระคริสตเจ้าทรงฟื้นคืนพระชนม์ และในการยกย่องเชิดชูพระคริสตเจ้านั้นเอง ที่พระบิดาได้ "ทรงแสดงให้เห็นความแข็งแกร่งแห่งพระพลังของพระองค์" และทรงสำแดงให้เป็นที่ประจักษ์ถึง "พระอานุภาพยิ่งใหญ่ของพระองค์ต่อเราผู้มีความเชื่อ" (อฟ.1:19-22)

273ความเชื่อเท่านั้นสามารถยึดมั่นอยู่ในหนทางอันลึกล้ำแห่งสรรพานุภาพของพระเจ้า ความเชื่อจะภาคภูมิใจในความอ่อนแอของตน เพื่อว่าจะได้ดึงดูดฤทธานุภาพของพระคริสต์มาสู่ตน (เทียบ 2คร.12:9; ฟป.4:13) พระนางพรหมจารีมารีอา คือแบบฉบับอันสูงสุดของความเชื่อดังกล่าวนี้ พระนางผู้ได้ทรงเชื่อว่า "ไม่มีสิ่งใดที่พระเจ้าจะทรงกระทำไม่ได้" (ลก.1:37) และทรงสามารถยกย่องความประเสริฐของพระเจ้าว่า "พระผู้ทรงสรรพานุภาพทรงกระทำกิจการยิ่งใหญ่สำหรับข้าพเจ้า พระนามของพระองค์ศักดิ์สิทธิ์" (ลก.1:49)

274"ดังนั้น จึงไม่มีสิ่งใดเหมาะสมแก่การทำให้ความเชื่อและความไว้ใจของเรามั่นคงมากขึ้น ยิ่งไปกว่าความเชื่อมั่นซึ่งจารึกอย่างลึกซึ้งอยู่ในวิญญาณของเรา ว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับพระเจ้า เนื่องจากว่าทุกสิ่งที่ (บทข้าพเจ้าเชื่อ) จะเสนอต่อไปให้เราเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งยิ่งใหญ่ที่สุดหรือสิ่งที่เข้าใจไม่ได้อย่างยิ่ง ตลอดจนสิ่งสูงสุดเหนือกฎธรรมดาของธรรมชาติก็ตาม ในทันทีที่เหตุผลของเราเกิดความนึกคิดขึ้นมาถึงสรรพานุภาพของพระเจ้า เหตุผลก็จะยอมรับสิ่งต่างๆ เหล่านั้นอย่างง่ายดาย และโดยปราศจากความลังเลแต่อย่างใด" (คำสอนโรมัน I,2,13)