โดยสรุป

176ความเชื่อ คือ ความยึดมั่นเป็นส่วนตัวของมนุษย์ทั้งตัวตนต่อพระเจ้าผู้เผยแสดงพระองค์   เป็นการยึดมั่นด้วยสติปัญญา และเจตจำนงต่อการเผยแสดง ซึ่งพระเจ้าได้ทรงกระทำเกี่ยวกับพระองค์เอง ด้วยกิจการและด้วยพระวาจาของพระองค์

177"เชื่อ" จึงมี "จุดอ้างอิงถึง" เป็นสองด้าน คือเชื่อในตัวบุคคลและเชื่อในความจริง เชื่อในความจริง โดยอาศัยการไว้วางใจในตัวบุคคลผู้ยืนยันความจริงนั้น

178เราไม่พึงเชื่อในผู้อื่นใดนอกจากพระเจ้า พระบิดา พระบุตร และพระจิต

179ความเชื่อเป็นของประทานแบบเหนือธรรมชาติจากพระเจ้า เพื่อที่จะมีความเชื่อ มนุษย์ต้องการความอนุเคราะห์ช่วยเหลือภายในจากพระจิต

180"เชื่อ" เป็นกิจการของมนุษย์ ซึ่งกระทำอย่างมีสำนึกและอิสระ และสอดคล้องต้องตามศักดิ์ศรีของตัวบุคคลผู้เป็นมนุษย์

181"การเชื่อ" เป็นกิจการของพระศาสนจักร ความเชื่อของพระศาสนจักรมาก่อนความเชื่อเรา ก่อให้เกิดความเชื่อ เชิดชู และหล่อเลี้ยงความเชื่อของเรา พระศาสนจักรเป็นมารดาของทุกคนที่มีความเชื่อ "ผู้ใดก็ตามจะมีพระเป็นเจ้าพระบิดาไม่ได้ หากไม่มีพระศาสนจักรเป็นมารดา" (น.ซีเปรียน)

182"เราเชื่อทุกสิ่งที่มีอยู่ในพระวาจาของพระเจ้า ซึ่งเขียนไว้เป็นลายลักษณ์อักษร หรือถ่ายทอดลงมา และซึ่งพระศาสนจักรเสนอให้เชื่อในฐานะเป็นสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงเผยแสดง" (พระสันตะปาปา เปาโล ที่ 6)

183ความเชื่อเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความรอด พระเยซูเจ้าได้ทรงยืนยันไว้ด้วยพระองค์เองว่า"ผู้ที่เชื่อและรับศีลล้างบาปก็จะรอดพ้น ผู้ที่ไม่เชื่อจะถูกตัดสินลงโทษ" (มก.16:16)

184"ความเชื่อเป็นการได้ลิ้มรสล่วงหน้า ถึงความรู้ซึ่งจะทำให้เราเป็นสุขในชีวิตอนาคต" (น.โทมัส อไควนัส)