|
144ความนบนอบเชื่อฟัง (มาจากภาษาลาติน ob-audire แปลว่า ได้ยิน, ฟัง) ในความเชื่อ คือการยอมมอบตนปฏิบัติตามพระวาจาที่ได้ยินได้ฟังมานั้นอย่างอิสระ
เพราะความจริงในพระวาจานั้น มีหลักประกันคือพระเจ้าผู้ทรงเป็นองค์แห่งความจริง อับราฮัมคือแบบฉบับแห่งการนบนอบเชื่อฟัง ซึ่งพระคัมภีร์เสนอมาให้เรา
พระนางพรหมจารีมารีอาคือแบบอย่างแห่งความสำเร็จซึ่งสมบูรณ์ที่สุดในการนบนอบเชื่อฟัง
อับราฮัม - "บิดาของผู้มีความเชื่อทุกคน"
145จดหมายถึงชาวฮีบรู ในถ้อยคำสรรเสริญอันยิ่งใหญ่ต่อความเชื่อของบรรดาบรรพบุรุษของอิสราเอลนั้นก็เน้นเป็นพิเศษในเรื่องความเชื่อของอับราฮัม "อาศัยความเชื่อ
อับราฮัมได้นบนอบต่อเสียงเรียกให้เดินทางไปยังประเทศซึ่งตัวเขาจะต้องได้รับเป็นมรดกแล้วเขาก็ออกเดินทางไปโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปทางไหน" (ฮบ.11:8)
อาศัยความเชื่อ เขาได้ใช้ชีวิตอย่างคนต่างถิ่น และอย่างคนจาริกแสวงบุญอยู่ในดินแดนแห่งพันธสัญญา(เทียบ ปฐก.23:4) อาศัยความเชื่อ นางซาราห์ยอมรับที่จะตั้งครรภ์เกิดบุตรที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้ ที่สุด อาศัยความเชื่อ อับราฮัมก็ถวายบุตรชายคนเดียวของตนเป็นเครื่องบูชา (เทียบ ฮบ.11:17)
146ดังนี้ อับราฮัมก็ได้ปฏิบัติสำเร็จไปตามคำจำกัดความของความเชื่อที่ให้ไว้ในจดหมายถึงชาวฮีบรู 11:1 ว่า
"ความเชื่อคือหลักประกันสิ่งดีทั้งหลายที่เรามุ่งหวัง เป็นเครื่องพิสูจน์ความเป็นจริงที่คนเรามองไม่เห็น" "อับราอัมได้มีความเชื่อในพระเจ้า และนี่ก็นับได้ว่าเป็นความชอบธรรมสำหรับเขา" (รม.4:3)
อาศัย "ความเชื่ออันทรงอานุภาพ" นั้น (รม.4:20) อับราฮัมก็ได้กลายเป็น "บิดาของทุกคนที่มีความเชื่อ" (รม.4:11,18)
147พันธสัญญาเดิมเต็มไปด้วยประจักษ์พยานแห่งความเชื่อดังกล่าวนั้น จดหมายถึงชาวฮีบรู ประกาศสรรเสริญความเชื่อ ซึ่งเป็นแบบอย่างที่ดีของคนในสมัยก่อน
"ซึ่งทำให้พวกเขาได้รับการรับรองจากพระเจ้า" (ฮบ.11:2,39) อย่างไรก็ตาม "พระเจ้าก็ได้ทรงตระเตรียมสิ่งที่ประเสริฐกว่านั้นไว้สำหรับเรา" นั่นคือพระหรรษทานที่จะได้เชื่อในพระเยซู พระบุตรของพระองค์
ผู้ทรงเป็น "ผู้นำแห่งความเชื่อของเรา ผู้ทรงบุกเบิกความเชื่อและทรงทำให้ความเชื่อนั้นสมบูรณ์" (ฮบ.11:40; 12:2)
มารีอา - "เป็นบุญของเธอที่ได้เชื่อ"
148พระนางพรหมจารีมารีอาบำเพ็ญความนบนอบเชื่อฟังด้วยความเชื่อให้สำเร็จลุล่วงไปอย่างสมบูรณ์ที่สุด ในความเชื่อ
พระนางต้อนรับการแจ้งสารและคำมั่นสัญญาที่อัครเทวดาคาเบรียลอัญเชิญมาเป็นอย่างดี ด้วยเชื่อว่า "ไม่มีสิ่งใดที่พระเจ้าทรงกระทำไม่ได้" (ลก.1:37) และยอมรับปฏิบัติตามนั้น "ข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า ขอให้เป็นไปกับข้าพเจ้าตามวาจาของท่านเถิด" (ลก.1:38) นางเอลิซาเบธคำนับพระนางมารีอาด้วยถ้อยคำ "เธอเป็นสุขที่เชื่อว่า พระวาจาที่พระเจ้าได้ตรัสแก่เธอไว้จะสำเร็จไป" (ลก.1:45) ความเชื่อนี้แหละที่ชนทุกยุคทุกสมัยจะประกาศว่าพระนางคือผู้มีบุญ (เทียบ ลก.1:48)
149ตลอดชีวิตของพระนาง และจนกระทั่งถึงการทดลองขั้นสุดท้าย (เทียบ ลก.2:35) เมื่อพระเยซู บุตรของพระนาง สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน
ความเชื่อของพระนางก็มิได้หวั่นไหว พระนางมารีอาไม่เคยหยุดยั้งที่จะเชื่อ "ในการสำเร็จไป" ตามพระวาจาของพระเจ้าดังนั้น ในองค์พระแม่มารีอา พระศาสนจักรจึงให้ความเคารพแก่สิ่งที่ถือได้ว่าเป็นความสำเร็จอันบริสุทธิ์แท้ที่สุดของความเชื่อ
|
