|
31มนุษย์ได้รับการสร้างขึ้นมาตามพระฉายาของพระเจ้า และได้รับเรียกให้เข้ามารู้จักและรักพระองค์ มนุษย์ที่แสวงหาพระเจ้า จึงค้นพบ "หนทาง" บางประการ
เพื่อจะเข้าถึงการได้รู้จักพระเจ้า เรายังเรียกหนทางเหล่านั้นว่า "ข้อพิสูจน์ถึงการมีอยู่ของพระเจ้า" อีกด้วย
มิใช่ในความหมายของการพิสูจน์แบบที่ค้นคว้ากันอยู่ในธรรมชาติวิทยา แต่ในความหมายของ "การโต้แย้งที่ให้เหตุผลซึ่งมาบรรจบกันและชวนให้เชื่อถือ" ซึ่งช่วยให้เข้าถึงความแน่นอนที่แท้จริงได้
"หนทาง" เหล่านี้เพื่อที่จะเข้าใกล้พระเจ้า มีจุดเริ่มต้นอยู่ที่สิ่งสร้าง โลกแห่งวัตถุและตัวบุคคลผู้เป็นมนุษย์
32โลก เริ่มจากความเคลื่อนไหวและความเป็นไป สิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ ความมีระเบียบและความงามของโลก เราสามารถรู้จักพระเจ้าได้ในฐานะเป็นบ่อเกิดและความสิ้นสุดแห่งจักรวาล
นักบุญเปาโลยืนยันเกี่ยวกับคนต่างศาสนาว่า "เหตุว่า "เท่าที่จะรู้จักพระเจ้าได้ ก็แจ้งอยู่กับใจเขาทั้งหลาย
เพราะว่าพระเจ้าได้ทรงโปรดสำแดงแก่เขาแล้วตั้งแต่เมื่อทรงสร้างโลก คุณลักษณะที่ไม่สามารถแลเห็นได้ของพระเจ้า คือพระอานุภาพนิรันดรและเทวภาพของพระองค์ ได้ปรากฏอย่างชัดเจนแก่ปัญญามนุษย์ในสิ่งที่ทรงสร้าง..."
(รม.1:19-20)
และนักบุญเอากุสตินก็กล่าวว่า "จงถามความงามของแผ่นดิน ถามความงามของท้องทะเล ถามความงามของอากาศซึ่งพองตัวและแพร่กระจายออกไป ถามความงามของท้องฟ้า
ถามความเป็นจริงทั้งหลายเหล่านี้ ... จะได้คำตอบเหมือนกันหมดว่า : จงดูซิ เรานี้งดงาม ความงามของสิ่งเหล่านี้เป็นการประกาศยืนยัน (confessio) ความงามเหล่านี้ซึ่งอยู่ในสภาพที่เปลี่ยนแปลงได้ ใครเป็นผู้ทำขึ้นมา
หากมิใช่องค์แห่งความงาม (Pulcher) ซึ่งไม่อยู่ในสภาพที่จะต้องเปลี่ยนแปลงเลย" (นักบุญออกัสติน)
33มนุษย์ อาศัยการเปิดใจออกรับความจริงและความงาม อาศัยสำนึกในความดีเชิงจริยธรรม เสรีภาพและเสียงแห่งมโนธรรม ตลอดจนการใฝ่ฝันถึงอนันตภาพและความสุข มนุษย์ก็มักจะถามตนเองว่าพระเจ้ามีจริงหรือไม่ โดยการมองผ่านสิ่งต่างๆ ดังกล่าวแล้ว มนุษย์ก็มองเห็นเครื่องหมายแห่งวิญญาณอันเป็นจิตของตน วิญญาณของมนุษย์ ซึ่งเป็นประดุจ
"เมล็ดพันธุ์แห่งนิรันดรกาลซึ่งงอกงามอยู่ในตัวเขา และไม่อาจลดคุณค่าลงให้เป็นเพียงแค่วัตถุแต่อย่างเดียว" (พระศาสนจักรในโลกนี้ ข้อ 18.1) นั้น จะมีแหล่งกำเนิดได้ก็แต่ในพระเจ้าเพียงพระองค์เดียว
34โลกและมนุษย์ยืนยันว่าในตัวเขานั้น ไม่มีทั้งหลักการเบื้องปฐมและจุดหมายสุดท้าย แต่มีส่วนร่วมอยู่ในองค์พระผู้ดำรงอยู่โดยพระองค์เอง ปราศจากแหล่งกำเนิดและปราศจากจุดจบ
ดังนั้น อาศัย "หนทาง" หลากหลายดังกล่าวนั้น มนุษย์สามารถเข้าถึงการได้รู้ว่ามีความเป็นจริงอันหนึ่งสถิตอยู่ ซึ่งเป็นทั้งปฐมเหตุและจุดหมายสุดท้ายของทุกสิ่ง"และซึ่งทุกคนเรียกว่าพระเจ้า" (นักบุญโทมัส
อไควนัส)
35พลังสมรรถภาพของมนุษย์ ทำให้มนุษย์สามารถรู้ว่ามีพระเจ้าซึ่งเป็นพระบุคคลสถิตอยู่ แต่เพื่อให้มนุษย์สามารถเข้ามาชิดสนิทกับพระองค์ได้
พระเจ้าจึงมีพระประสงค์ที่จะเผยแสดงพระองค์เองแก่มนุษย์ และประทานพระหรรษทานให้มนุษย์สามารถต้อนรับการเผยแสดงนั้นได้ในความเชื่อ อย่างไรก็ตาม ข้อพิสูจน์ทั้งหลายว่าพระเจ้ามีอยู่นั้น อาจเป็นการเตรียมใจให้เกิดความเชื่อ
และช่วยให้มองเห็นว่าความเชื่อนั้นมิได้ขัดกับเหตุผลของมนุษย์เลย
|
