|
|
|
คนเช่าสวนที่ชั่วร้าย |
|
คำอธิบาย |
|
ถ้าหากเราจะหันไปดูประวัติศาสตร์แห่งความรอด นับตั้งแต่พระเป็นเจ้าได้ทรงเรียกอับราฮัมให้ออกจากเมืองอูร์ในแคว้ นเมโสโปเตเมีย ให้มาในแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ที่พระองค์ได้ทรงสัญญาจะมอบให้ลูกหลานของอับราฮัมจนถึงสมัยพระเยซูคริสตเจ้า เร าจะเห็นว่าพระเป็นเจ้าได้ประทานพระพรให้แก่ชาวอิสราเอลมากมายทีเดียวตลอดระยะเวลาเกือบสองพันปีที่ผ่านมา เช่น พระอง ค์ได้ทรงกอบกู้พวกเขาให้พ้นจากเงื้อมมือกองทัพของพระเจ้าฟาโรห์ที่ทะเลไม้อ้อ ระหว่างที่เขาเดินทางอยู่ในถิ่นทุรกันดานตาทร ะเลทราย พระองค์ได้ประทานอาหารประจำวันให้แก่พวกเขา เช่น มานนา นก และน้ำ พระองค์ได้ทรงช่วยพวกเขาให้ชนะศัตรู พระองค์ประทับท่ามกลางพวกเขาในเต็นท์นัดพบ และประทานพระบัญญัติ และได้ประทานดินแดนที่อุดมไปด้วยน้ำผึ้งและน้ำนมต ามที่ได้ทรงสัญญาไว้ 10 ประการ และกฎหมายอื่น ไ เพื่อช่วยให้เขาดำรงชีพสัตย์ซื่อต่อพระองค์อยู่เสมอ พระองค์ได้ช่วยกอบกู้พว กเขาให้พ้นจากการเป็นทาสของบาบิโลน ฯลฯ เมื่อพระองค์ได้ทรงพระเมตตาต่อพวกเขาถึงเพียงนี้ พระองค์ก็มีเหตุผลเพียงพอที่ จะเรียกร้องความกตัญญูรู้คุณจากพวกเขา แต่พระองค์ได้รับอะไรเป็นการตอบแทน นิทานเปรียบเทียบเรื่องนี้เป็นคำตอบ เขาได้ส่งคนใช้ของเขา ในฤดูใบไม้ร่วงองุ่นก็เริ่มสุก ถึงเวลาเก็บองุ่นพระเป็นเจ้าในฐานะที่เป็นเจ้านายของประชากร ที่พระองค์ทรงเลือกสรรได้ส่งผู้รับใช้ของพระองค์ กล่าวคือ บรรดาประกาศก เพื่อจะได้เตือนประชากรให้กลับใจใช้โทษบาป เพื่อต้อนรับเสด็จพระผู้ไถ่ คนทำสวนองุ่นได้จับคนใช้ ได้เฆี่ยนตี ได้ฆ่า และได้เอาหินทุ่ม แทนที่จะจ่ายหนี้สินให้นายของพวกเขา พวกเขากับ ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ผู้นำชาวยิวได้กระทำต่อผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า เข่นเดียวกัน เนื่องจากความจองหองและใจแข็งกระด้างของเข าไม่ได้เป็นทุกข์เสียใจเพราะบาปของตน พวกเขาไม่สามารถที่จะทนต่อพระวาจาของพระเป็นเจ้าที่ตำหนิติเตรียนความประพฤติชั่วของเขา ฉะนั้น เขาจึงกำจัดบรรดาประกาศกของพระเป็นเจ้า (เทียบ นฮม 9, กจ 7:51-54) ในที่สุดเจ้าของก็ได้ส่งบุตรชายคนเดียวของเขาให้ไปหาพวกเขา เจ้าของสวนองุ่นคิดว่า คนทำสวนคงจะเคารพนับถือบุ ตรชายของเขา แม้ว่าเขาจะไม่นับถือคนใช้ แต่เขาหารู้ไม่ว่า ความชั่วร้ายฝังรากลึกลงในจิตใจคนทำสวน เมื่อคนทำสวนเห็นบุตรชายของเขา ให้เรามาฆ่าเขากันเถอะ เมื่อเห็นลูกชายเจ้าของสวนมาหา ผู้ทำสวนก็วางแผนก
ารฆาตกรรม พระเป็นเจ้าผู้ทรงพระเมตตากรุณาหาขอบเขตมิได้ ได้ทรงส่งพระบุตรของพระองค์ลงมาในโลก เพื่อจะได้ว่ากล่าว
ตักเตือนชาวอิสราเอลให้กลับใจ พระเยซูคริสตเจ้าเองได้ตรัสกับพวกฟาริสีและคัมภีราจารย์ว่า พระองค์เป็นพระบุตรของพระเป็นเ
จ้า และพระองค์ทรงทราบถึงแผนการอันชั่วร้ายของเขาที่จะกำจัดพระองค์ เพราะเหตุที่พระองค์ทรงอ้างตัวเป็นพระบุตรของพระเป็นเจ้านั่นเอง เขาจึงต้องการประหารพระองค์ เพราะความใจแข็งกระด้างของเขา จะเหวี่ยงเขาออกไปนอกสวนองุ่น ที่สุด พวกเขาก็ได้สังหารบุตรชายของเจ้าของสวนตามแผนการที่คิดไว้ พวกฟาริส ีและคัมภีราจารย์ก็ได้ตัดสินประหารพระเยซูคริสตเจ้า พระบุตรของพระเป็นเจ้า โดยตรึงพระองค์บนไม้กางเขน ซึ่งเป็นเครื่องทร มานสำหรับหญิงนักโทษสารเลว เขาได้เหวี่ยงพระองค์ออกนอกสวนจริง ๆ กล่าวคือ ได้ตอกตรึงพระองค์บนเนินกัลวารีโอ นอกกรุงเยรูซาเล็ม เพราะฉะนั้น เมื่อเจ้าของสวนองุ่นจะมา เขาจะทำอะไรกับคนถือสวน พระเยซูคริสตเจ้าได้ทรงถามผู้ฟังว่า พวกเขามี ความคิดเห็นอย่างไรเมื่อเจ้าของสวนองุ่นจะมาเอง พวกเขาได้ตอบอย่างถูกต้องว่า เจ้าของสวนองุ่นจะลงโทษพวกถือสวนที่สารเล วนั้นอย่างสาสม และจะให้คนอื่นเช่าสวนแทนพวกเขา คำตอบนี้บางทีเป็นคำตอบของสานุศิษย์ของพระเยซูคริสตเจ้า หรือเป็นคำต อบของพวกยิวที่มีความยำเกรงพระเป็นเจ้าซึ่งอยู่กรณีนั้นด้วย คงไม่ใช่เป็นคำถามของพวกฟาริสีหรือคัมภีราจารย์ เพราะเขารู้ว่าพระองค์ได้ทรงพูดถึงเขา พวกท่านไม่เคยอ่านพระคัมภีร์ดอกหรือว่า พระเยซูคริสตเจ้ามีพระประสงค์จะตรัสกับพวกเขาแจ้งชัดยิ่งขึ้นว่า พระอง ค์ทรงเล่านิทานเปรียบเทียบนี้เพื่อเตือนสติพวกฟาริสีและคัมภีราจารย์ พระองค์ได้อ้างถึงบทสดุดีที่ 118:22 ศิลาหัวมุมซึ่งเป็นศิล าที่ยึดกำแพงไว้ให้มั่นคงนั้น เป็นพระองค์เอง เพราะพระองค์จะทรงเป็นพลังและบ่อเกิดของความมั่นคงและความเป็นน้ำหนึ่งใจเ ดียวกัน ท่ามกลางนานาชาติ ซึ่งจะเป็นสมาชิกในอาณาจักรสวรรค์ใหม่ที่พระองค์จะทรงสถาปนาขึ้น แต่ในเวลาเดียวกัน พระองค์ ก็จะเป็นต้นเหตุแห่งหายนะและความพินาศสำหรับผู้ที่ละทิ้งพระองค์ ใครที่ล้มลงบนหินก้อนนี้จะแตกละเอียด และหินนี้จะบดขยี้เขาให้เป็นผง (เทียบ อสย 8:14, ดนล 2:44) เมื่อพวกหัวหน้าพวกพระสงฆ์และพวกฟาริสีได้ฟังนิทานเปรียบเทียบ พวกเขาก็เข้าใจทันทีว่า พระเยซูคริสตเจ้าทรง
พระประสงค์จะพูดถึงพวกเขา แต่แทนที่พวกเขาจะเป็นทุกข์เสียใจเพราะบาปของเขาในอดีต เขากลับตั้งใจที่จะตั้งตัวเป็นศัตรูของพระองค์ และอยากจะจับพระองค์ด้วยซ้ำไป แต่ไม่กล้าเพราะกลัวประชาชน |
|
คำสอน |
|
จากนิทานเปรียบเทียบเรื่องนี้ เราจึงมีความคิดที่สำคัญ ๆ สองประการ คือความเพียรอดทนและเมตตาอันปราศจากขอบเขตของพระเป็นเจ้าต่อมนุษย์ และความชั่วร้ายและความอกตัญญูที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจของมนุษย์ พระเป็นเจ้าทรงมีพระทัยเมตตาต่อพวกอิสราเอล โดยประทานสวนองุ่นที่เพียบพร้อมและตกแต่งไว้เรียบร้อยแล้ว พระองค์ได้ทรงไขแสดงพระองค์เองและน้ำพระทัยให้แก่พวกเขา พระองค์ได้ทรงคุ้มครอง ได้ทรงสัญญาจะส่งพระผู้กอบกู้มาเมื่อพวกเขาพลาดตกในบาป และพระองค์จะให้พวกเขาได้รับบำเหน็จตลอดทั้งชั่วนิรันดร สิ่งที่พระองค์ทรงขอร้องจากพวกเขา คือ ความร่วมมือร่วมใจ เพื่อให้ทุกสิ่งเป็นไปตามแผนการของพระองค์ แต่พวกเขามีอีกแผนหนึ่ง คือ พวกเขาต้องการสวรรค์ ณ แผ่นดิน แต่พระเป็นเจ้าก็ทรงเพียรทนต่อพวกเขา โดยโปรดส่งประกาศกองค์แล้วองค์เล่ามาเทศน์ตักเตือนเพื่อให้เขากลับใจ แต่พวกเขาได้ถูกสบประมาท และด่าว่าบรรดาประกาศกของพระเป็นเจ้า และบางครั้งถึงกับจำคุก และเข่นฆ่าผู้รับใช้ของพระเป็นเจ้า ในที่สุด พระองค์ก็ได้ทรงส่งพระบุตรมาบังเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อแสดงว่าพระองค์ทรงรักพวกเขาจริง ๆ และเพื่อว่าพวกเขาจะได้กลับใจหันมาหาพระองค์ แต่แทนที่จะมองเห็นพระเมตตาของพระเป็นเจ้า พวกเขากลับทำบาปหนักกว่าเก่าอีก เพราะพวกเขามิได้เพียงแต่กระทำความอยุติธรรมละสังหารมนุษย์ แต่พวกเขายังได้กลายเป็นผู้ฆ่าพระ นี่แหละ คือ โศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าที่สุดในประวัติศาสตร์โลก ถึงกระนั้นก็ดี พระเมตตาอันปราศจากขอบเขตของพระเป็นเจ้า ถ้าเป็นฝ่ายชนะต่อความเลวทรามอันต่ำช้าของมนุษย์ กล่าวคือ การสิ้นพระชนม์ของพระผู้ไถ่บนไม้กางเขนที่เนินกัลวารีโอ ได้ไถ่บาปมนุษยชาติและมนุษย์ก็ได้รับสวนองุ่นใหม่อีกครั้งหนึ่ง พระศาสนจักรได้เข้าแทนที่โรงธรรม คริสตชนได้เข้าแทนที่ประชากรที่พระเป็นเจ้าทรงเลือกสรร บุตรของพระเป็นเจ้าแทนที่บุตรหลานของอับราฮัม เพราะฉะนั้น
ในขณะที่เรารู้สึกเศร้าเพราะบาปต่าง ๆ ของเพื่อนมนุษย์ เราก็มีความยินดีที่พระเป็นเจ้าทรงมีพระทัยเมตตาหาขอบเขตมิได้ต่อเรา พระองค์บันดาลให้เราเป็นสมาชิกของพระศาสนจักรได้ทรงเปิดประตูสวรรค์ให้แก่เรา และได้ทิ้งเครื่องไม้เครื่องมือที่จำเป็นเพื่อเราจะได้ใช้เพื่อเอาตัวรอด
|
|
ที่มา : แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ |
